Żegnamy Cię Siostrzyczko Droga
Już dusza Twoja jest u Boga
I ziemski czas już Twój upłynął
Gdy wielką byliśmy rodziną

Bo taką miałaś już potrzebę
Miłością dzielić się jak chlebem
Dziś polecamy Cię w pokorze
Opiece Bożej...

Świat jest jak kwiat w ogrodzie maga
Człowiek jak motyl na nim siada
Prostuje skrzydła swe motyle
I pozostaje tak przez chwilę...

Uczy się kochać, cierpieć, wierzyć
Stara się jak najpiękniej przeżyć
Uczy się znosić ból i zdrady
Uczy się ziemskiej maskarady.

I chłonie, chwyta świat bez końca
Ciągle spragniony dnia i słońca
Gdzie radość smutkiem się przeplata
Zachwyca się urodą świata...

Dziś dziękujemy Ci z ukłonem
Za czas nam wszystkim poświęcony
Że pokazałaś swym przykładem
Jak sobie z życiem dawać radę.

Choć tyle miałaś planów, marzeń
To wciąż szukałaś nowych wrażeń
Umiałaś nimi nas porywać
I uczyć, jak ten świat zdobywać...

Lecz życie ziemskie ma swe daty
Odchodzi biedny i bogaty
Odchodzą starzy, piękni, młodzi
Zegar niebieski cicho chodzi

Zegar niebieski mierzy czas -
każdemu z nas.
Choć tu jesteśmy między swymi
Jesteśmy gośćmi na tej ziemi

I tyle na niej posiadamy
Ile tej ziemi pod stopami.
Bóg nam pokazał wiele dróg
Lecz nic nad Boga

I któż jak Bóg?